Izdıräbın sonu yok sanma, bu âlem de geçer,
Ömr-i fâni gibidir, gün de geçer, dem de geçer,
Gâm karar eyliyemez hande-i hûrrem de geçer,
Devr-i şâdi de geçer, gussa-i mâtem de geçer,
Gece gündüz yok olur, an-ı dem âdem de geçer,
Bu tecelli-i hayat aşk ile büktü belimi,
Çağlıyan göz yaşı mı, yoksa ki hicrân seli mi?
İnleyen saz-ı kazanın acaba bam teli mi?
Çevrilir dest-i kaderle bu şu'unun filî mi,
Ney susar, mey dökülür, gulgule-i Cem de geçer,
İbret aldın, okudunsa şu yaman
Dünyadan,
Nefsini kurtara gör masyâd-ı mâfihâdan.
Niyyet-i hîlkâtı bul aşk-ı cihân aradan,
Önü yoktan, sonu boktan, bu kuru da'vâdan
Utanır gayret-i gûfrânla cehennem de geçer.
Ne şerîât, ne tarîkat, ne hakîkât, ne türe,
Süremez hükmünü bunlar yaşadıkça bu küre
Cahilin korku kokan defterini Tanrı düre!
Ma'rifet mahkemesinde verilen hükme göre,
Cennet iflâs eder, efsane-i Âdem de geçer.
Serseri Neyzen'in aşkınla kulak ver sözüne,
Girmemiştir bu avâlim, bu bedyi' gözüne.
Cehlinin kudreti baktırmadı kendi özüne.
Pîr olur sakiy-i gül çehre bakılmaz yüzüne,
Hâk olur pir-i mûgân, sohbet-i hemdem de geçer.. .. ....
#NeyzenTevfikKolaylı
·
72 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.