Ve artık gülümsetmiyor yüzümü kuş sesleri hiçbir insan samimi gelmiyor insanlara karşı büyük bir öfke yükseliyor kalbimin derinliklerinden mezarlıklara kaçıyorum kaçtıkça kayboluyorum bedenim diri diri toprağa gömülüyor ölüler sarıyor dört bir yanımı o an ruhum bedenimden firar ediyor gözlerimi açıyorum tavanda asılı intihar ipine dalıyor gözüm boynumda güzel dururdu düşüncesi aklımı çeliyor susuyorum sustukça usulca yaklaşıyorum ölüme doğru.
Onur Sevindik
·
103 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.