Sen bu kafese getirilip konulmadın da kafes etrafına inşa edildi sanki. O kadar senin. O kadar senin değil. Çıkmak istiyorsun, her gün çıkmak istiyorsun buradan. Ama uğraşacak gücün yok. Sen mi buraya aitsin yoksa kafes mi? Parmaklıklar değil artık seni tutan. Teller de değil. Camın arkasından sana bakan yüzlerden nefret ediyorsun. Her gün korkarak içeri yemek iteleyen adamdan da. Karnını doyurmak için ona muhtaçsın. Bir pençede yakalayıp kafatasına dilini geçirebileceğin o insana mecbursun hayatta kalmak için. İçinden çığlıklar atıyorsun, dışından çığlıklar atıyorsun. Kafes gitmedi.
Sayfa 47Kitabı okudu
·
62 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.