Evet okudum ve meşakkatli bir yolculuk olsada bitirdim. Tutunamayanlara yorum yazabilmek belki de imkansızın peşinde koşmak gibi olacak o nedenle kitaptan ziyade bana neler hissettirdiğini yazacağım... Herşeyden önce okunması kolay bir kitap değil Tutunamayanlar. Post modern edebiyatın kült örneklerinden biri olması nedeniyle bize kolay bir okuma sunmuyor. Belkide kitabın alametifharikasi da burada zaten. Turgut Özben'in kendi anlam arayışı içinde Selim Işık'ın intiharı üzerinden bir yolculuk var karşımızda. Turgut toplum normlarının tamamına uygun bir mühendis evli mutlu ve çocuklu. Dışarıdan bakıldığında tabi. Ölümünü kabullenemediği Selim' i tanımaya çalışıyor Turgut ve izler sürüyor ve bu onu geri dönülemez bir yola sokuyor. Turgut olmaktan çıkıp Selim olma yoluna giriyor. Ve bu yol geri dönülmesi mümkün olmayan bir yol. Selim , bir sabah uyandığında kendini Gregor Samsa olarak buluyor yada bir böcek olarak. Oblomov kadar üşengeç aslında herşey kendisine dokunmadan olsun ve bitsin istiyor öyle bir bezgilik içinde. Toplumun anormali Selim. Raskolnikov kadar suçlu hissediyor kendini " normal" olamadığı için. Çarkın dişlililerinden biri olarak hayata Tututamadığı için... Kitaba karşı nötr duygular içindeyim. Altını çizdiğim bir sürü paragraf oldu. Kendimi bulduğum ve kaybettiğim bir sürü cümle. Ama beni bu kadar yoran başka bir okumada yapmadım şimdiye kadar. Kitabı tavsiye edip etmemek konusunda kararsızım. Tutunamayanlar için kararı siz verin. Kitapla kalın...

TutunamayanlarOğuz Atay · İletişim Yayınları · 202061.8k okunma

·

73 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

ArvenveAtlasinkitaplari