Birçok kişi; Sabahattin Ali'nin kitapları mutlu sonla bitmiyor diye yakınıyor, oysa biten bir şey mutluluk verir mi? Hele bu bir aşksa... Bu kitapta da öyle; Ömer Macide'yi seviyor, sevgisiyle onu doyuracağını düşünüyor, Macide Ömer'in düzgün bir insan olmadığını bildiği halde seviyor ya da ikisi de sevdiğini sanıyor. İçlerindeki şeytan onları ayırıyor ama birbirlerini her şeye rağmen sevip düzeleceklerini sanmalarını da bu şeytan sağlamadı mı? Ömer yaptığı kötülükleri bu şeytanın üstüne attı hep. Macide Ömer'e karşı duygularını kaybetmeye başlayınca da bu şeytanı suçladı. Aslında ikisininde yaptığı yanlış bir şey yok sadece sevdiler.( bu sevgi aşkta olabilir. Arzu ya da çıkarda...) O zaman hayatımızdaki mutsuz sonlar şeytanın suçu mu? Hayır. Şeytanı yöneten yine biziz o sadece irademizin izin verdiği kadar kötülük yapabiliyor ve irademize izin veren yine bizleriz. Kısacası o şeytanı eğitmek lazım. Ee sevmek için, kendimize ya da başkalarına suç atmamak için, şeytanı eğitip beklemek mi lazım? Diyelim ki eğittik bunu öğrenmek için ne yapacağız? Orasını bilmiyorum işte "Fakat beklemek lazım... Uzun zaman..."

İçimizdeki ŞeytanSabahattin Ali · Yapı Kredi Yayınları · 2019171,8bin okunma

·

35 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Nur