Sabahı bekleyenler, geceden yola çıkamayanlardır. Zaruretler ayaklara vurulmuş bir pranga olup,ızdıraplara kapı açarlar. Hal böyleyken en acı kayıplardan biri; gerilemiş bir ruhun mütamadiyen verdiği tavizler neticesinde hayatında zaruretlerle uyuşmasıdır...