İncir çekirdeğini doldurmayacak konuları gözümde büyüttüğüm için, kimse kırılmasın derken kendimi paramparça ettiğim ve hak etmeyen insanlara gereğinden fazla değer verdiğim için...
Herkesi sevip, sayıp, güvenip bir kendi kıymetini bilemediğim ve her isteği üzerime vazifeymiş gibi görüp kimseye hayır diyemediğim için...
İnsanın tek başına altından kalkamayacağı yükleri yüklenmeye çalıştığım ve herkesi kendim gibi gördüğüm, herkese, her şeye yetişmeye çalışırken kendime geç kaldığım ve Kafka'nın dediği gibi: "Beni üzecek gücü sana verdiğim için kendimden özür dilerim."
Sayfa 115 - Destek YayınlarıKitabı okudu
·
33 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.