Ve bir hikâyeyi mutlu kılan,gülümsemeler değil,ne olursa olsun düşsen bile tekrar tekrar ayağa kalkmandır.Ve bir hikâyeyi mutlu kılan,öylesine kalbinin atması değil,ne olursa olsun yaşamaya devam edebilmendir.Ve bir hikâyeyi mutlu kılan,ölüme karşı koyman değil,sevdiklerin için ölümü göze alsan bile bir direniş içinde olmaktır.Ve bir hikâyeyi mutlu kılan,sonsuz mutluluklar değil,mutsuzluklara ve imkânsızlıklara rağmen asla vazgeçmemendir.
En önemlisi ise bir hikâyeyi mutlu kılan,büyümen değil,içindeki çocuğu hiçbir zaman öldürmeden onunla hayatına devam etmendir.Çünkü çocuklar,bu dünyanın vicdanıdır.Eğer içindeki çocuğu öldürürsen vicdanını da öldürürsün;öldürme çocukluğunu,acı çekse bile seni güçlü kılan sadece geçmişin olacaktır.
Öldürme çocukluğunu,ondan vazgeçme,sırtını dönme;yaşlandığında ellerinden tutan yine senin çocukluğun olacaktır çünkü bilirsin,çocuklar küsmeyi bilmez,affedicidir.Sen büyüyünce onu affetmesen bile o seni daima affeder.
·
21 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.