Belki de bir arkadaşa ihtiyaç duymadığım için arkadaşım yoktu. Belki de insanları kendimden uzaklaştırmakta çok ustalaştım. Ama ben bu yalnızlıkta boğuluyorum. Evet. Sürekli susmak yoruyormu diye sorsalar, yoruyor derim. Derin bir sessizlik. Sürekli sessizlik. Yalnızlığın dibiydi işte. Sanırım arkadaşa ihityacım vardı. Ama ben unuttum. İnsanlarla iletişim kurmayı unuttum. Dertlerimi anlatabilmeyi, onları dinlemeyi unuttum. Sanki doğduğumdan beri yalnızdım. Sanki. Sanki bu yalnızlık benim zaten hakiki arkadaşımdı. Öylesine sessizlik. Dünya yokmuş gibi. Bu dünyada ses diye bir şey hiç yokmuş gibi. Tüm dünya kaybolmuş gibi..
·
10 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.