Fazla mı uzadı bu mektup? Umarım çok kasvetli olmamıştır. Belki de şiir yazmalıyım. Hiçbir faydası olmasa da -şiirin yani- bize, küçük, sefil korkularımızın ve duyumsayışlarımızın daha anlamlı bir bütünün parçası olduğunu hissettirmesi yeter de artar. Ama bunu da beceremiyorum, yüce gönüllü olamamaktan kaynaklanıyor bu sanırım, hep bir hata bulmaya yönelik ihtiyacın çarpıklığından, kusur aramaktan ve bunu soyluluk kisvesi altında tavizsiz bir acımasızlıkla bulup çıkarmaktan kaynaklanıyor. Kısacık hayatımı nasıl harcadığıma hayret edip duruyorum; bütün o bitmek bilmez garez, sevgi duymayı becerememek. Kendime kızmakla geçti bunca yıl, bana yapılan yanlışlara karşı için için besledim bu kızgınlıkları. Sırf o yerde yaşamak bile, sanki hata bendeymiş gibi bana kendimi suçlu, istenmeyen biri gibi hissettirdi. Suçlu bulunmak suskunluğa gömülmeme neden oldu.
Sayfa 195 - İletişim Yayınları, 1. BaskıKitabı okudu
·
47 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.