Kül
Yaşamak işleyen bir yaradır benim yüzümde.
Yüzümde hüzün artıkları ve kül.
Bana hangi yangınlardan geçtin diye sorma .
Sorma son durağın ne, sılan nere.
Hem , değil mi ki aşklar da birer gurbettir bende
Bende acıyı aşklar ve mahsun çocuklar emzirir .
Ben böyle giderim gidersem ölüme bu kentte :
Yüzünde hüzün artıkları ve kül.
Bu kentte insan çünkü ölünce sevilir.
·
84 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.