Eskiden ruhlarımız için çarpışılacak kadar önemliydik Oysa bugün, kendi selametimiz bizden bekleniyor. Yaşamlarımız ilk günahın izlerini taşımıyor artık; yaşamlarımızın son ihtimalini kaçırma riskinin izlerini taşıyor yalnızca..
Kendi Hayatımızı Takas Etmek de İmkânsızKitabı okudu
Bireysel ruhun kaderi büyük ölçüde yıprandı. Eskiden insan, yalnızca olduğu şeyi olmaya adanmış değildi. Tanrı ile Şeytan insanın tepesinde vuruşuyorlardı.
Artık hiç kimse bizim ruhumuz için çekişmediğine göre, kendimiz için mücadele etmek de bize düşüyor; kendi varoluşumuz üstünde oynamak, kendimize itiraz ettiğimiz sürekli ve dayanılmaz bir ortamda sonsuza dek kendimizi deneylemek ve kendimizle kavga etmek - üstelik, artık ne Son Yargı var ne de bu oyunun gerçek anlamda kuralları.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.