" Zaten sevmek denilen şeyin özü bu değil midir? Normalde tahammül edilemeyecek şeyler bile tat verir insana. Sabrı kuvvetlenir, kızacağı yerde güler, çirkin gözüne güzel gelir, yapmam diyeceği şeyleri yapmaya hem gönüllü hem de hevesli olur insan. Sonra canını bile paylaşmak ister. İster istemesini ama bu bile az gelir zamanla. Ne yapacağını şaşırır. Sevmekten deliye dönmek diyorum ben buna. Kendimi anlatırken çok sık kullanıyorum. Masamda Bahar'ın en sevdiğim fotoğrafının devamlı bana göz kırpmasının sebebi de budur."
Sayfa 67 - Pukka Yayınları, OzanKitabı okudu
·
30 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.