Gönlü yıllarca çöl gibi kurumuştu sanki. Bir vahanın yeşilliğini, kırkikindi yağmurlarının kokusunu ve bereketini bekliyordu. Suya hasret toprak, yağmuru nasıl beklerse, müjdeci yağmurları, bereket getiren yağmurları bekliyor ve özlüyordu.
Belki bundandı, her dem gözlerini göğe dikip bulutları dalgın dalgın seyretmesi... (Şermin Yaşar)