Kendinize saygınız ve sevginiz dışarıya yansıttığınız kadar
Bu aralar kitaplardan kopup bitkilerle olan bağımı güçlendirirken güllere denk geldim ve "Kendime ait kırmızı ve beyaz gülüm yok, 2-3 sn sonra- şeyy aslında o kadar gül içinden hiçbirini ben ekmemişimm. 😮" gerçeği ile yüzleştim. (:
Ondan sonra teyzemle bir yere gitmişken ve o yavru çıkarmasını beklediğim ağacın gülünü koklarken "Ne zamandır bekliyorum hâlâ yavru çıkarmadı. Benim beyaz gülüm olmasın mıı, hadi bana bir yavru çıkar artık." diye sabırsız ve üzgün konuşurken -eğilip kokladığım güle doğru- teyzem -başka tarafından- çat diye bana bir gövde koparıp "Yavru çıkarmasını beklemene gerek yok ki, gövdelerinden de çoğaltabilirsin." deyince ben şok olmuştum "Ne yaptınnn, biliyorum söylediğini ama gövde koparınca kollarını koparmış gibi hissediyorum. Bu can yakıcı hissettiriyordur ondan yavru bekliyordum. Ayrıca ne ara bitkiden izin aldın ki?" deyince teyzem "Bu kadar ince düşünme" ve "Ne saçmalıyorsun?" bakışını atmıştı ama o an umursamayıp elimdeki gövdeye bakıyordum. Gülümü bu şekilde elde etmek beni hiç mutlu etmemişti. Yol boyunca üzgündüm ve teyzemde normalde düşünceli davranırdı niye o an öyle yaptı bilemedim ama yine de yakınır şekilde "Bitkilerin de ruhu var. Ona bir şey yapmadan önce haber vermelisin veya izin almalısın. Sessiz oldukları canlı olmadıkları anlamına gelmiyor yani, biraz saygı." demiştim. Çocuğa vurur gibi vurmuştu bana... Sana ait olmayana sana aitmiş gibi keyfi davranamazsın. Sessizlik ya da hareketsizlik üzerlerinde düşüncesiz hakimiyet kuracağın anlamına gelmiyor ama nedense böyle aptalca anlamlar çıkartanlar var. 😒😒😒🙄
O bitki o yaprağı oluşturmak için emek veriyor, o dalı oluşturmak için baya zaman harcıyor. O kadar çabadan sonra kendilerini çiçekle ödüllendiriyorlarmış gibi gelir bana ama insanlar onu da mahvediyor: "Harika açmış, ooo hemen koparıp görüntünün içine edeyim." O kadar hayvan içinde bir insanlar böyle akıllı(!) düşünüyor... 🙄
·
30 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.