Hatim el-Esamm, Şakik Belhi’nin öğrencisiydi.
Bir gün Şakik Hatim’e şöyle bir soru sordu: “30 senedir benimle berabersin, bu süre içinde benden ne öğrendin?”
“İlminden sekiz şey öğrendim ki bu da bana kafi geldi. Çünkü ben necatımı ve kurtuluşa ermemi bunlardan bekliyorum.”
Şakik: “Nedir onlar?” diye sordu, Hatim el-Esamm şöyle cevap verdi:
Birincisi • Halka baktım, her birinin bir sevdiği, bir maşuku olduğunu gördüm. Bu sevilenlerin bazısı kişiye ölüm döşeğine kadar, kimisi de kabrin başına kadar eşlik ediyor; daha sonra hepsi geri dönüp kişiyi tek başına bırakıyor, hiçbirisi kabre onunla birlikte girmiyordu.
Düşündüm ve dedim ki: İnsanın en hakikatli sevdiği, kabire onunla birlikte giren ve orada onunla birlikte arkadaşlık edendir. Salih ameller dışında böylesine rastlamadım. Böylece onu, mezarımda bana bir aydınlık olsun, benimle arkadaş olup tek başına bırakmasın diye kendime dost edindim.
…
Sayfa 26Kitabı okudu
·
37 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.