Çöktü kağıttan ülkem diyar diyar kahroldu
Ülkeyi baştan başa saran hisar kahroldu
Fırlatıldım paçavra misali tenhâlara
Öyle bir başımaydım ki tenhâlar kahroldu
Şiir dedim ömrümün felâket tellalına
Bir pişmanlıktı o ân bülbül-i zâr kahroldu
Güya tam yüreğimden vurmuştu beni sevdâ
Koştum aynaya baktım ve işte yâr kahroldu
Kimseler lâyık olmaz körlüğe benden özge
Canıma can suyunu sunan nazar kahroldu
Yaşamak bir savaştı ben ölümü kuşandım
Kundak bildiğim tabut yandı, mezar kahroldu
Günahımla örttüler insanlar günahını
Sarınıp örtündüğüm nurlu izâr kahroldu
Eriyip gitti ömür sermâyem günden güne
Öğütüldü anbean, azar azar kahroldu
Bir hırçın sır ki düşman kesildi hamalına
Bu sırrın gölgesinde cümle esrâr kahroldu
Gönlümü kirlettikçe sürûr, hüzünle yuğdum
Ve nihayet beni ben yapan efkâr kahroldu
-ali
··
1 artı 1'leme
·821 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.