Yakamoz&Papatya-2
Papatya: Beni affedebilecek misin, Yakamoz?
Yakamoz: Niçin öyle dedin, Papatya? Sen affedilecek ne yapmış olabilirsin ki?
Papatya: Sana çok acılar çektirdim, sevdiğimden ötürü.
Yakamoz: Ah, Papatya, ah! İyi yürekli meleğim, ben seni çektiğim acılarda buldum.
Papatya: Nasıl yani?
Yakamoz: Düşünsene, sevdiğim hiç özlemeseydim, seni yazar mıydım şiir? Düşer miydi göz yaşlarım fotoğraflarının üstüne birer birer? Yanar mıydı yüreğim güzel gözlerini düşleyince? Dualarımın baş tacı olur muydun mesela? Hiç çekmeseydim acı, gelir miydin rüyalarıma? Önce kendimi sonra seni bulabilir miydim? Duyduğum her şarkıda...
Yakamoz: Ağlıyor musun, Papatya?
Papatya: Gözüm doldu, Yakamoz. Sen de iyi bilirsin, aşıkların tebessümüdür gözyaşları. Onlar asıl susunca ağlar...
Özgür Vural
·
1 plus 1
·120 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.