"Şüphesiz ki Allâh-u Teâlâ (mahşerde) mümini (Kendisine manen) yaklaştırır da, onun üzerine (manevî) örtüsünü bırakır ve örter.
Sonra: 'Şu günahını hatırlıyor musun? Bu günahını hatırlıyor musun?' der.
O: 'Ey Rabbim! Evet!' der. Nihayet ona günahlarını söylettirir ve o kişi gerçekten helâk olduğunu kendi kendine düşünür.
İşte o zaman Allâh-u Teâlâ: '(Sen alenen günah işlemediğinden) Ben onu dünyada senin İçin örtmüştüm. Bu gün de onu senin için Ben bağışlıyorum' buyurur. Sonra o kişiye sevaplarının sayfası verilir."