Bir yere kadar dişlerimi sıka sıka okudum. Kayboldum. Kızdım. Sustum. Anladım. Unuttum. Sonra yine anladım. Düşüp düşüp kalktım. Cümleler değil olağanlıkta sürüklendim. Bunu nasıl yapıyor bu kadın bilmiyorum ama yapıyor. Yüksek edebiyat bence budur. Artık alt alta yazılmış aforizmalardan sıkılmıştım. Bırakın biz anlarız anlayacağımızı. Szabo her yazara bu dersi vermeye yeter.
