Gün içinde ailece masada, salonda toplarıdığımız biz bize vakitler üretmeliyiz. Sistemin bizden eve ayırdığımız o birkaç saati de ödevdir, mesaidir diye talep ettiğinin farkındayım. Fakat günün çoğunda öğretmenleri ve arkadaşları ile sosyalleşen çocuğumuzun güvenli limanı olmak zorundayız. Bedeli ne olursa olsun oluşturduğumuz o kıymetli vakit, ünlülerin, el âlemin, siyasilerin gündemini taşıyarak heder edemeyeceğimiz kadar kıymetli ve bize özeldir.
O vakitte koca dünyada biz, yalnızca biz varmışız gibi, tıpkı iki sevgilinin baş başa kaldığında tüm dünyayı unutup gitmeleri gibi, ailemizle baş başa olmalıyız. Yarım saat de olsa, hedeflerimizi, hayallerimizi, gündeme dair bakış açımızı, geçmişe dair analizlerimizi, gelecek öngörülerimizi konuşmalıyız. Bugün pek çok ebeveyn ço- cuklarının hayallerini bilmiyor. Bu, uzaklığın "yanımdaki Yemen'de" diye ifade edilmiş hâli değil midir?
·
84 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.