Ben, günü bölen çan sesleri gibi
barışın ve mutluluğun yakasına yapışan
ve olgun tarladaki orakları andıran
o büyük dünya korkusunun çocuğuyum.
Duvarın arkasındaKitabı okudu
·
294 views
Uçarcasına geçiyorum bütün cennetlerin
emin diye bilinen mekânlarından,
bana göre değil çünkü sakin yürümek,
sütunları devirip duvar altlarını oyuyorum.
Denizin uzak hışırtılarıyla uyarıyorum başkalarını,
çünkü bana göre değil geceleri uyumak.
Ta ağzına dalıyorum çağlayanların
ve dağlardan çığları yuvarlıyorum.
Kar olup dallardan sarkarak
uzanıyorum vadinin ilkbaharına,
bir damla olup rüzgârın önünde
soğuk bir kaynak gibi,
çiçeklere yağıyorum,
çürüyorlar çevremde
bir bataklığı kuşatırcasına.
Ben, hep ölümü düşünmek gibiyim.
Ben, hep ölümü düşünmek gibiyim.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.