Grange benim değişmeyen favori yazarlarımdan biridir aslında. Kitaplarının kurgu temelinden işleyişinden her seferinde etkilenirdim. Fakat yeni eseri beni inanılmaz bunalttı. Hint teolojilerine ilgili alaka duysaydım belki farklı olurdu. Fakat bu konularla ilgilenmeyen bir okur için terimlerle karıştırılmış bir çorba haline gelmiş. O çorbanın içinden sıyrılan beğendiğim özelliği kurgusuydu. En azından o kurgunun en temeli. Oradan oraya karakterlerin sürekli sürüklenmesi, serpiştirilmiş gereksiz bir ilişki, sürekli teknik terimlere okuyucuyu boğma isteği. İlk 50 100 sayfa zaten bayağı zor geçti. Beklentimin altında kaldı maalesef.