Portekizli fakir cok çocuklu bir aile. Babası işsiz kalmış, iş bulamıyor.evin geçimini çoğunlukla anne sürdürmekteydi. Çocuklardan bazıları da çalışmaktaydı. Sorumluluk bilinci olan bir aileydi aslında. Daima büyük kardeşler küçük kardeşlere bakar ve onlara bir şeyler öğretirdiler. Zeze yaramaz haylazdı. Ancak bir o kadarda duygusal, kalbi hassas, beş yaşında olmasına rağmen ailesinin durumunu anlıyabiliyordu. Annesine düşkündü. Babasına üzülüyordu. En çok küçük kardeş Luisi sever ve onunla ilgilenirdi.kardesine karşı oldukça sabirliydi. Yaramazlıktan dolayi çok sık dayak yerdi. Bazen de sebepsiz yere dayak yediği olurdu. En çok sevdiği diğer kardeşi ablası Gloriaydı. Yeni taşındıklari evin bahçesindeki portakal fidanı ile arkadaş olmuş, sırtını ona dayanmıştı. Tüm mutluluklarini ve hüzünlerini onunla paylaşırdı. Durumlarının farkındaydı, tamahkar, kanaatkar idi. Var olani sevmeyi öğrenmişti. Yokluğun içinde olgunlaşır küçük yaşta insan. Annesi ona vermenin almaktan daha üstün olduğunu öğretmişti, yoksulluklarina rağmen. Portekizli yaşlı bir adam olan Portuga ile tanışmıştı. Şefkati sevgi ve ilgiyi onda tatmişti. Babası gibi hissetmişti. Kendini değersiz görmekteydi. Zeze yoksulluğu ve yoksunluğu bir arada yaşayan beş yaşında, küçük bir çocuktu. Sevgiye şefkate ilgiye muhtaçtı. İnsan ancak cebindeki verebilirdi. Babası ve bazı kardeşlerinden yeteri kadar ilgi görmediği gibi dayak da yemekteydi. Suçlu var mı burada ? Zeze yoksunlugunu yaramazlikla kapatmak istiyordu. Zaten o küçük bir çocuktu. Hassas duygulu bir çocuktu.

Şeker PortakalıJosé Mauro de Vasconcelos · Can Yayınları · 2022230.9k okunma

·

33 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Fatih YILMAZ