Aydınlanma Çağı’nın sonunda temizliğin nasıl bir cazibe unsuru olduğunu az çok kavramımızı sağlar: Bu bir kibarlık alameti olduğu kadar, erotik bir sostu da. Temiz olmak için beyaz çamaşır giymek yetmezdi, artık çamaşırın altındaki tenin de pırıl pırıl olması şarttı. Bunun için de el altında bol suyun bulunması, insanın da bundan faydalanacak olanaklara ve izne sahip olması gerekirdi. İnsan kendinde de bu hakkı görmeliydi. Bir kez daha görülüyor ki, kıtlık üzerine kurulu maddi bir kültürle, bunun dış görünüşü ve günahı temel alan ideolojisi arasındaki bağlar o kadar sıkıydı ki, bunları birbirinden ayırmak mümkün değildir.
·
45 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.