Bakarsın
bir daha yazmam,
tek sözcük bile
Artık bütün kağıtlar dolu, kalemler boştur
Yıkılır yüreğimden beynime
kurduğum
köprüler de
Bir kapı usulca örtülür,
bir adam unutulur
Belki o şeydedir mutluluk,
o buruk dinginlikte.
Bakarsın bir daha yazmam, tek sözcük bile.