Islak kirpiklerim yanaklarıma düşerken gözlerimi sertçe ve uzunca kırpıştırdım. "Misha bile beni bıraktı."
Masen yüzümü nazikçe ellerinin arasına aldı. "Misha'nın bir sebebi olduğuna eminim" dedi hüzünle. "Çünkü sende hiçbir sorun yok."
"Bende birçok sorun var." Göğsümden bir hıçkırık yükseldi ve daha çok ağlamaya başladım. "Hiç arkadaşım yok, Masen."
Yoktu. Gerçekten. Okuldaki insanları anlıyordum. Hak ettiğimi almıştım. Sığ istemiş, sığ davranmıştım ve sonunda elimde gelip geçici şeylerden başka bir şey kalmamıştı.
Ten'in benden yana olup olmayacağından emin değildim, artık Misha da yoktu. Ne yaptığımı bilmiyordum ama bir şey yapmış olmalıydım çünkü herkesin senden nefret ettiğini fark edince sorun onlarda olmazdı. Sende olurdu.
"Bir arkadaşın var" dedi Masen, sert ve kendinden emin bir tonda. "Diğer lanet ezikler seni yavaşlatır. Duydun mu beni?"
Sayfa 237 - Ryen ve MasenKitabı okudu
·
1 plus 1
·10 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.