Günün birinde, o âna kadar küçük küçük pek çok eylem gerçekleştirmişken, bana geldi. Biraz havadan sudan sohbet ettik, sonra tam gideceği dakika şöyle söyledi bana; “Başka yoldaşlara senden bahsedeceğim zaman, gerçek adını kullanmasam iyi olur. “Sana ne diyelim?” Sanki kafasında bir isim arar gibiydi. Aslında, benden bir öneri gelmesini bekliyordu. “Bakü,” dedim. Artık benim de bir kod adım vardı.
·
54 views
Evet, Bakü, şehir adı gibi. Ama onunla hiçbir ilgisi yoktu. Aslında bu Nubar dedemin bana taktığı, sevgi dolu bir isimdi. Sadece o kullanırdı bunu. İlk başta bana “ABAKA” diye seslenirdi; Ermenice’de “gelecek” demektir. Bana bağladığı bütün umutları ifade etmenin bir yolu. Evet ya, o da! Ağızda yuvarlana yuvarlana isim en sonunda “Bakü” olup çıkmıştı.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.