ÇİN SANATI
Taoculuk; Ruhun, evrensel düzenin ilkesiyle uyum halinde bulunan kendi özüne ilişkin katıksız ilkeyi bulmak için, maddi dünya ile ilintili bütün duyumları bir yana bırakması gerektiğini ileri sürüyordu. Tao denilen şey işte buydu. Böylece, Çin düşüncesi, bir tür birciliğe(monizme) ; yani, evrensel öz içinde bütün varlıkların ve eşyanın birliği ve tekliği inancına yöneldi ve farklılıklarla bireysellikleri bir dış görünüş ve duyumların biri yanılması olarak gördü. Bu düşünsellik Çinlileri her şeyden önce formun katıksızlığına önem vermeye yöneltti. Nitekim Çinliler için en yüksek sanatsal ve estetik haz; ancak çok sade olan formun pürüzsüzlüğü ve doğa üstü anlamı insan ruhunu dış görünüşler Dünyası’nın ötesine ulaştıran bir tür vecitle alınabilirdi.
Sayfa 489Kitabı okudu
·
26 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.