Elif Şafak'ın okuduğum ilk kitabı.
Kitap, bir ayna gibi, insanın içine doğru tutulmuş. Dışarıdan içinize bakmayı sağlıyor. Her şey tezatıyla var diyor kitapta. Kişi tezatını bulduğunda varlığını tamamlıyor ve ikiden bir elde ediyor. Rumi, Şemsini bulmak için otuzyedi sene beklemiş. Rumi gibi biri olmadığımız için Şems'imizi bu kadar bekleyemiyoruz. Bazen Şems'imizi bulsak da onun barışmak, kucaklaşmak yerine savaş girişiyoruz. Böylece bir olamadığımız gibi ikiyle de mutlu olamıyoruz. Herkesin Şems'ini bulması ve onunla kucaklaması dileğiyle.
İyi okumalar dilerim
