Umudun bittiği yerde, çaresizlik başlıyor: Dört duvar arasına sığmayan, nefes almamı bile zorlaştıran bir çaresizlik. Ve ben, o kadar çaresizdim ki, gün doğana kadar sokak sokak dolaştım; nefes alabilecek yer aradım kendime. Geceleri sokaklarda nara atarak dolaşanların ne hissettiğini, daha iyi anlayabiliyorum şu an. "Beni anlamanızı beklemiyorum, yanımda olmanızı da istiyor değilim. Sadece uyanın. Ey sıcak yataklarında derin uykulara dalmış mutlu insanlar, hepiniz uyanın; en azından, bu kadarını yapın benim için." diyorlar.
Leyla İle Mecnun