Gün ışığı: Ceketimi alıp çıktıktan sonra yağmurun yağmasını istedim, restoranın önünde dakikalarca kendimi sıkarak yağmurun yağmasını bekledim; ağlayabilmek için, saklanabilmek için. Yağmur yağmadı. Ama ben ağladım. Hazır olduğumu düşündüğüm, bana bir etkisi olmayacak sandığım bütün gidenleri göğsümde taşıyordum ve dünyanın en güçlü kızı ben olmalıydım. Çünkü deniyordum, yemin ederim deniyordum ama geçmiş kapalı bir kutunun içinde adımı zikrederken ben, yatağın altında saklanan küçük bir çocuk gibi korkuyordum. Koşarak eve gitmek ve kitaplarıma sarılmak istiyordum; orada kendime bir aile, bir arkadaş, bir sevgili bulmak istiyordum. Herkesi esirgediği bir şevkatle sayfaların saçlarımı okşamasını istiyordum. Ama buradaydım ve hâlâ onları memnun etmeye çalışıyordum.

Ceketimi alıp çıktıktan sonra yağmurun yağmasını istedim, restoranın önünde dakikalarca kendimi sıkarak yağmurun yağmasını bekledim; ağlayabilmek için, saklanabilmek için. Yağmur yağmadı. Ama ben ağladım. Hazır olduğumu düşündüğüm, bana bir etkisi olmayacak sandığım bütün gidenleri göğsümde taşıyordum ve dünyanın en güçlü kızı ben olmalıydım. Çünkü deniyordum, yemin ederim deniyordum ama geçmiş kapalı bir kutunun içinde adımı zikrederken ben, yatağın altında saklanan küçük bir çocuk gibi korkuyordum. Koşarak eve gitmek ve kitaplarıma sarılmak istiyordum; orada kendime bir aile, bir arkadaş, bir sevgili bulmak istiyordum. Herkesi esirgediği bir şevkatle sayfaların saçlarımı okşamasını istiyordum. Ama buradaydım ve hâlâ onları memnun etmeye çalışıyordum.

Sayfa 152 - Nazlı Aladağ

00:00 Biri Sizi Düşünüyor N. G. Kabal

23 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Gün ışığı