Keşke hiç bitmeseydi dediğim nadir kitaplardan oldu kendisi. O kadar güzeldi ki, her insanın içinde bir parça bulabileceğim karakterlerin olması, o kadar hârikaydı ki. Aslı Arslan'ın da dediği gibi hislerden ibaret bir kitapdı. Özellikle kitabın sonun da "sozsuza dek mutlu yaşadılar" değilde "Her ne olursa olsun, birbirleri için yaşamaya devam ettiler" olması o kadar hârikaydı ki.
