Kierkegaard mağarada
Cesaretim artıp tehlikelere meydan okudukça içimdeki kaygı çoğalıyordu. Bu dünyanın neden var olduğunu merak ediyor, bir yabancılık hissediyordum. Kaygı evrende ölümü bilmekten ama onun dışında hiçbir şey bilmemekten kaynaklanıyordu, bunu anladım. Hayat dediğimiz, bu gerçeğe katlanmanın adıydı sadece. Korku aşılabilir, ama kaygı aşılacak değil katlanılacak bir şeydi. Bu yüzden, varoluşun ağır kaygısını taşıyabilecek güçteki insanın ruhunda gizli bir sonsuzluk olduğuna inandım. Evrenden bile derin.
Sayfa 210Kitabı okudu
18 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.