Şu anki yaşadığımız devir de pek fırsat vermiyor sanki...
Benim idealim savaş kahramanı olmak değildi, ben daha mütevazı bir amaç seçmiştim: Bir öğretmen olmak istiyordum. Candan istediğim şey öğretmen olmaktı. Ama, beyaz tebeşir ve cetvel yerine, elime asker tüfeği almak zorunda kaldım. Bunun sorumlusu da ben değilim. Yaşadığımız devir böyle istedi. Çocuklara bir defa bile ders vermek nasip olmadı bana.
Sayfa 92Kitabı okudu
·
520 görüntüleme
Bu yorum görüntülenemiyor
Öncelikle dört yıl okuyup saçlarına ak düşürmüş, devletin kurumunda stajını yapmış, sınavda da yine devlet kurumu olan ÖSYM'nin hazırladığı soruları çözerek derece elde etmiş bir eğitimciye sen yetersizsin, tüm sürecin sonunda sistemi baştan değiştirmek lazım diyen kişide art niyet ararım. Devletin kendisiyle mücadele ettiğimiz yetmezmiş gibi burada bu söylemleri öven, haklı bulan zevatlar var. İşleri iyice yokuşa sürüyorlar diye zaten hevesim kalmadı. Dünyanın en rahat mesleği gibi gösterilmesinden de bıktım, cehennemin dibine gitsinler.
Her gün önlerine başka nasıl taşlar koyarız dediklerini düşünüyorum. Hiçbirimizin ne gücü kaldı ne de umudu. Böyle giderse etrafta eğitimci kalmayacak gibi...
Kitaptaki alıntıya bakınca çok güzel geldi. Nasıl bir kitap beğendiniz mi
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.