Sürgücü isimli yakın bir köye hekim olarak atandım ve bana şoförlü bir cip tahsis ettiler. Bir sonraki yıl Sürgücü halkına, yakınındaki köylere, mezralara ve çok uzak köylere hizmet götürdüm. Hastalarımın birçoğu hayatlarında ilk kez bir hekim görüyordu. Sağlık Bakanlığı’nın bana verdiği maaşın çoğunu hastalarıma ilaç ve küçük çocuklarına oyuncak almak için harcadım. Bu dönemde basit birkaç tıbbi yordamla pek çok çocuğun hayatını kurtardığına inanıyorum.