Allah sonumuzu hayır etsin, ne diyeyim. Bu kitap insanı boşluktan boşluğa sürüklüyor. Sanılanın aksine savaşı değil Nova'nın kendini bulmasını okuyoruz aslında. Ve bu insanı çok yalnız hissettiriyor. Kitabın ilk 150 sayfasını okuyup bırakmak istedim. Ama durmadım. Dursaydım daha yalnız hissedecektim. Nagihan her kitabında bir adım daha geliştiğini tekrar gösterdi. Yazım dili olsun, akıcılığı olsun her şekilde çok güzeldi. Spoiler vermeden nasıl anlatırım bilmiyorum ama anlatmaya çalışacağım. Ben aslında Lilith'in gelmesiyle büyük bir savaş okuyacağımı sanıyordum. Fakat tam tersine Nova'nın içindeki karmaşayı, savaşı ve boşluğu okuyoruz. Daren'le ilişkileri her ne kadar kitap boyunca çalkantılı olsa da sona gelmeden karar vermeyin. Arın'ın yaptığı hareketlere sakın ha sakın kanmayın. Bu seride hiç kimseye güvenmeyin. Nova'ya odaklanın. Kendisi her şeyi çözüyor zaten düşüncelerinde. Tayga'nın söylediklerine odaklanın. Erim'e güvenmeyin. Daren'e bilenmeyin. Yani her şekilde sandığınızın aksine çıkacak. Okurken her yerimden yüzlerce defa bıçak yedim. Hele o son... O kadar iyiydi ki. Ama Nova... Yıldız gibi söndü. Her anlamda. Herhangi bir anlamda. Hiç bir anlamda. Ne desem az. Verilen mesajlar, gizlenen sırlar. Veya herhangi bir şey. Her sayfası çok güzeldi iyi ki okudum. İlk iki kitabı beğenmediyseniz bile bu kitabı seveceğinize çok eminim. Spoiler vermeden anlatmak cidden çok zor alkakd Bildiğim bir şey varsa o da boşluklara çok önem vermeniz ve sizin oraları doldurmanız. Dolduramasanız bile önem vermeniz. Yıldızları sorgulamayın. Ondan da önemlisi gökyüzünü. Neyse çok uzattım. Kitabı okuduktan sonra tekrar bu incelemeyi okuyun. Hoşçakalın. Yıldızlar hep sizinle olsun. Spoiler Dayanamicam. Arın senden nefret ediyorum. Bir çıkar için Nova'yı önemsiyorsun. İlk önce Daren daha güçlü olmasın diye. Sonra da Atlantis'in kapısını açabilmek için. Ama Nova seni sadece bir abi görüyordu. Seni savunuyordu. Su Lordu olmasan bile savunurdu ama sen Nova su varisi olmasaydı umursamazdın bile Daren'in aksine. "Lütfen bana bak ve hâlâ parladığımı söyle çünkü sönmüş gibi hissediyorum." "Git ki sönen yıldızlar en azından bir dilek gerçekleştirmiş olsun." "Yıldızım," dedi göz yaşlarıma dokunarak. "Yüzyıllık bir karanlığa direnerek parladın. Bir anlığına bile sönmedi senin ışığın. Sen felaket değilsin, olabilecek en mucizevi doğa olayısın belki de." "Su varisi için feda edilen anka ruhundan butimar kuşunu koparmıştı."