Gönderi

Unutmak kalıyor son kez ve unutup yine aynı adreste gökyüzüne bakmak kalıyor Aynı hüznü bir başka gecede Başka bir sonda bulmak Soğuk bir baharın kucağında Bitimsiz bir tebessüme içlenmek Kelimelerin altına geçip Hüzünden kaçmak geliyor bir de Sonra gözler yanıyor karanlığın Göğsünden Sokak lambalarında uçuşan yarasalar Anılar gibi yakından yakında Korkularıma çarpıyor Gözlerimi kapatıyorum Başka bir apartmandan Hiç tanımadığım bir ev sanırım Bir çocuk uğultusu Çıldırtıyor kulaklarımı Ve saatin hiç durmadan tik takları ruhuma Yokluğunu hatırlatması Ben unutmayı hep böyle unutuyorum işte
·
354 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.