Hepimizin başına gelmiştir. Çok sevip tanıdığın bir insanin yillar sonra değişimine şâhit olursun. Ya çok sevinirsin,"Ne kadar olgunlaşmış, ne kadar güzel huylu olmuş" diye şaşırırsın. Ya da çok üzülürsün, "Eskiden ne kadar saf, temiz, hesapsız, hayat doluydu. Ne hale gelmiş, düşünce tarzı değişmiş" diye geçmişin özlemi sarar.
Değişim bir anda olmaz, uzun yıllar alır ve hiç kimse kendi kendine değişmez. Insanlari hayatin, şartların, yaşanılan olayların değiştirdiğine inanırız. Aslında bu büyük bir yanılgıdır. Evet, şartlar insanı muhakkak etkiler, bazen kabuklaşır, bazen hassaslaştırır. Ama fıtratın etkilenmez.
İnsanın özünü, fıtratını olaylar değil, etrafindaki insanlar değiştirir.
Hayat sana ne sürprizler saklarsa saklasın, olumlu veya olumsuz farketmez, eğer çevrendeki insanlarin dilinde hayır, kalbinde iyi niyet, yüzünde tebessüm varsa, özün hep temiz kalir çünkü iyilikle beslenir. Sen onlardan bir parça olursun. Eger görüştüklerin şer dağıtıyorsa, sürekli suratı asıksa, kalbinde haset, kıskançlık, küçük hesaplar varsa, önce rahatsız olursun, sonra onlara benzemeye başlarsın. Kalbin artık kararmıştır ve sen farkında bile değilsindir...