Cezanın amacı, asırlardır hukukçuları olduğu kadar; düşünürleri, sosyologları ve fikir adamlarını yakından ilgilendiren konulardan birini oluşturmuştur. Uzun yıllar cezanın asıl amacı caydırıcık olarak kabul edilmiştir fakat son yüzyıllarda cezanın suç işleyen kimsenin ıslahını sağlamak için devletin kanunla belirlediği bir tedbir olduğu daha ziyade kabul ediliyor. Fakat ölüm cezası çok tartışılıyor, hala dünyada ABD ve Çin başta olmak üzere 4 ülkeden 1'inde idam var. Ülkemizde de 1984'ten beri fiilen 2004'ten beri ise hukuken yok. Zaten olduğu sürece de çoğu zaman siyasi suçlarda uygulandı (Bkn. İstiklal Mahkemeleri, Mendres-Polatkan-Zorlu, Deniz-Hüseyin-Yusuf ve 80 de Evren'in deyimiyle bir sağdan bir soldan). Neyse çok uzatmıyayım ben siyasi suçlar haricinde belli başlı suçlarda ölüm cezası ya da hapisten daha fazla caydırıcı olacak cezalar gelmesini istiyorum, mesela cinsel istismar davaları. Bu konu daha çok uzar ben kitaba geçeyim; Victor Hugo Paris'te idamların yapıldığı meydana yakın bir yerde oturduğundan sürekli giyotinli idamlara tanık birisi ve bu durumdan rahatsız, kitapta ölüm cezasına oldukça karşı hele ki yazıldığı dönemi düşünürken kral falan varken muhalafet, adam ilk baskılarında yazar olarak ismini yazmamış isimsiz yayınlamış. Yazar deneme inceleme ya da eleştiri tarzında yazılarla değil roman yazıp, baş karaktere bir idam mahkumunu koyup onun yaşadıklarını resmen okura hissettirerek ölüm cezasına eleştiri getiriyor. Okunabilir bir kitap en azından Sefiller gibi 1724 sayfa değil sadece 136 sayfa.

Bir İdam Mahkûmunun Son GünüVictor Hugo · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 2023120,4bin okunma

·

25 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Salih