11.08.2012 okudugum bu kitap 'dizustu edebiyati' adli bir akimin cikmasiyla birlikte tanisikligimiza vesile oldu. Iyi ki de oldu. Onur Goksen'i ilk olarak 'bizim de renkli televizyonumuz vardi' kitabiyla tanidim. Yazi uslubunu,anlatma seklini, 'aaa gercekten de oyleydi' dedigimiz durumlari gercekten o salakliklari yapmis kisilerce hayretler icinde birakip hem de yuzde tebessumle ozlem cektirirken yazari daha da sevdim. Sanki mahallemden bir abiymis gibi hep hissettirdi bana. Bu kitabi da gulmekten kahkahalar atmama sebep olmustur. Bence herkesin bu haylazlikla dolu ama bir o kadar sevgi iceren bu kitabi okumasini tavsiye ederim