Bu tuhaf kısıtlamayı hissettiğim zaman kendimi böyle cezalandırmanın anlamsız ve aptalca olduğunu bildiğim de bir gerçekti. Başkalarından esirgenen bir zevki kendimden de esirgemenin, başka biri mutsuz olduğu için kendimi mutluluktan mahrum etmenin hiçbir anlamı olmadığını, biz gülerken ve saçma şakalar yaparken, her zaman başka birinin güçlükle nefes alarak can çekişmekte olduğunu, binlerce pencerenin arkasında sefalet ve acının yaşandığını, kadınlar ve erkeklerin aç olduklarını, birçok yerde hastaneler, taş ocakları ve kömür madenleri bulunduğunu, ağır işleri olan birçok insanın fabrikalarda ve bürolarda gecesini gündüzüne katarak çalışmakta olduğunu, sayısız mahkûmun gün boyunca ağır işler yaptığını ve başka birinin, hiçbir neden yokken kendisine işkence etmesinin bu insanlara hiçbir yararı olmayacağını biliyordum. Dünyadaki bütün acıları aynı anda ayrıntılı olarak düşünmeye başlarsanız hiç uyuyamayacağınızın ve bütün gülüşlerin bogazınıza takılıp kalacağının da bilincindeydim.
Sayfa 61
·
78 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.