Əsər Livanelidən oxuduğum ikinci əsərdir. Serenaddan sonra müəllif gözümdə keyfiyyətli yazar olaraq yadımda qalmışdı. Bu əsərdə də haqqını verdi.
Hadisələrin inkişafı, gedişatı və sonlanaması ayrıca möhtəşəmdir. Ancaq mənə maraqlı olan müəllifin əsərin qəhrəmanı ilə qurdurduğu empatiya və onun yaşayışını konkret gözümüzdə canlandırması əsərin uğurudur deyə düşünürəm.
Əsərin əsas süjet xətti Posttravmatik stress pozuntusu nəticəsində formalaşan hadisələr əsasında davam edir. Psixologiya insanı sağaltmaq, ədəbiyyat isə onu anlamaq üçündür. Düşünürəm bu əsər bunu bacarıb.
