"Kendi istediklerini ne zaman gerçekleştireceksin? Elli yaşında ticareti bırakacağım, altmışımda bütün işlerimden ayrılacağım. Önünde daha zaman olduğu güvencesini kim verdi sana? Ömrünün senin öngördüğün biçimde sona ermesini kim sağlayacak? Yaşamının kalıntısını kendine, artık bir işe yaramayan zamanı ise bilgeliğe ayırmaya utanmıyor musun? Artık durulması gereken anda yaşamaya başlamak için çok geç değil mi? Sağlıklı kararları elli ya da altmış yaşına ertelemek ve pek az kişinin erişebildiği bir yaşta yaşamaya başlamayı arzulamak, insanın ölümlü olduğunu nasıl da aptalca unuttuğunu göstermiyor mu?"
Seneca