Orkun'un Yayın Macerası ve Sonu: Orkun'da hiç aksamayan iki köşe vardı: "Orkun'dan Sesler" ve "Türkiye'nin Köy ve Kasabaları". Bunlardan birincisinde haftanın bazı haberleri çok defa mizahi bir üslupla ele alınıyor ve ayrıca 1944'e ait güldürücü hatıralara yer veriliyordu. Diğerinde çeşitli şehir, kasaba ve köylerimiz coğrafyası, tarihi, bitki örtüsü, yetiştirdiği önemli kişiler vb. yönlerden tanıtılıyordu. Çankırı hakkındaki uzunca araştırmayı 57. sayıda Kazganoğlu (Türkeş) yazmıştı. Orkun, fikir ve mücadele ağırlıklıydı. İlmî yazılar çok değildi. Başlıca ilmî yazılar olarak Atsız'ın "Türk Destanı" üzerindeki beş bölümlük incelemesini, Gökçeoğlu Sait'in Rubin'den yaptığı "Dede Korkut Hikâyeleri Üzerinde Yeni Araştırmalar” çevirisini ve Nejdet Sançar'ın “Hâmit'te Milliyetçilik ve Vatanseverlik" incelemesini sayabiliriz. 02 Nisan 1951'de kurulan Türk Milliyetçiler Derneği'ne ait haberler de 35. (01 Haziran 1951) sayıdan itibaren Orkun'da yer almaya başlamıştır. Hemen hemen her sayıda “Milliyetçiler Teşkilâtlanıyor” başlığı altında illerde, ilçelerde ve hatta bazı köylerde dernek şubelerinin kuruluşuna dair haberler kurucu üyelerin isimleriyle birlikte veriliyordu. Türk milliyetçilik tarihinin bu önemli derneğinin tarihçesi için Orkun'daki haberler önemli bir kaynaktır. Türk Milliyetçiler Derneği, 01-02 Nisan 1951'de toplanan Türkiye Milliyetçiler Federasyonu kurultayında alınan kararla ve beş milliyetçi derneğin birleşmesiyle kurulmuştu. İlk başkanı Haluk Karamağaralı idi (Sefercioğlu 2000: 21).
Türk Milliyetçiler Derneğiyle ilgili asıl kaynak, derneğin yayın organı olan ve 20 Ekim 1951'den itibaren 31 sayı yayımlanabilen, yarım gazete boyutundaki tek yapraklık Mefkûre gazetesidir (Sefercioğlu 2016: 65). Orkun 1,5 yıla yakın yaşamış ve 68. sayı ile kapanmıştır. Atsız Mecmua ile 1934 ve 1944 yıllarında çıkan Orhun dergileri doğrudan doğruya Atsız tarafından yönetilen dergilerdi ve dönemlerinin yöneticileri tarafından kapatılmıştı. Orkun ise doğrudan Atsız'ın yönetiminde değildi. Türkçüler Yardımlaşma Derneği'ni oluşturanların verdikleri para ile çıkıyor, kanunen de bu derneğin malı oluyordu. Dergi ile fiilen ilgilenen ise "sahibi ve neşriyat müdürü” olarak görünen İsmet Tümtürk ile yardımcısı İhsan Sağnak idi. Nitekim 1951 yazında derginin dağıtımına yardım için başvuran lise talebesi Altan Deliorman, Tümtürk'ün Sirkeci'daki yazıhanesine gidiyor, dergileri oradan alıp dağıtıyordu. Deliorman şöyle diyor: "İsmet Tümtürkle ve derginin idare, muhasebe, postalama işlerinde ona yardım eden İhsan Sağnak'la böylece tanıştım." 1951-52 ders yılı başlarında dağıttığı dergilerin paralarını vermek üzere Tümtürk'ün yazıhanesine giden Deliorman orada Atsız'la karşılaşır ve çok mahcup olur, çünkü talebesinin Orkun'a yardım ettiğinden Atsız'ın haberi yoktur (Deliorman 2000: 21-22, 27). Bu anekdot, 1951 yılında dergiyle fiilen Tümtürk'ün ve yardımcısının uğraştığını, Atsız'ın ise muhtemelen yazılarını vermek, dergi ve Türkçülüğün gidişi hakkında konuşmak üzere yazıhaneye ara sıra uğradığını gösteriyor. Tümtürk 05 Ekim 1951 tarihli 53. sayıda yazdığı “Orkun İkinci Yılına Girerken” başlıklı yazıda Orkun'un çeşitli işlerinde emeği geçen ve sorumluluk taşıyan arkadaşlar bir yıl içinde birçok kere değişmiştir. Muhtelif sayıların yazı bakımından tertibini de ayrı ayrı arkadaşlar yapmıştır.” demekteyse de asıl yükün onun omuzlarında olduğu anlaşılmaktadır. Gerek bu ve benzeri yazıların Tümtürk tarafından yazılması, gerek Atsız'ın bir mektubunda “İsmet'le bu işi idare edemeyeceğiz." demesi, gerek Deliorman'ın tanıklığı bunu göstermektedir.
31 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.