Kendimi Perec okuyacaksın vaadiyle kandırılmış hissediyorum. Çoğu sonu ‘hatırlıyorum’ diye biten birer cümleden ibaret bir kitap bu. Hiçbir yere bağlanmayan, bir metne can verecek her şeyden yoksun cümleler. İlk sayfada “taktakları hatırlıyorum” u görünce yok canım dedim, bu öyle bismillah deyip giriş yapmak içindir. Ama yoo, basbayağı böyle devam etti. Hangi taktaklar, neyin nesi, neden bayım Perec? Hani bunu sadece kendine yazmış olsa anlarım, ama basılmış, kitap niyetine basılmış yahu! Ünlü bir yazar olmasa basılır mıydı bu kitap diye sorduran bariz örneklerden biri. Bir konuda şerh düşeyim sadece. Bu kitabı bir Fransız okusa, bu cümleler ona bir şeyler söyler. Ne bileyim, Paris’te yapılan ilk on katlı binaya gökdelen derdik deyince belki bir hatırası canlanır ya da bunun hatırasını taşıyan biriyle tanışıyordur vs. Ama bana hiçbir şey demediler, hemen hiçbir şey. O kadar demediler ki, sonuna ‘hatırlıyorum’ konduracak bir cümlem bile yok. Tüüü!

HatırlıyorumGeorges Perec · Everest Yayınları · 021 okunma

·

555 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Emel Keleş