Hatice, ferdiyetini, sevdiği insanın şahsiyet ve ferdiyeti içinde eritip kaybetti. Artık kendisi için fikir, şu veya bu mantık ve usûlle muayene ve mütalâa edilecek bir şey değil, sadece O'nun fikri... Arzu O'nun arzusu, irade O'nun iradesi...
İşte aşk: zapt ve fethedici, insanı öz hüviyetinden sıyırıcı ve kendinde kutuplandırıcı aşk budur. Ve gerçek sevgi, bu kudret ve hikmete ulaşamadıkça mevcut değildir.
Hatice O'nu sevdi ve bu sevgide Allah sevgisine geçit buldu. Zaten O, Allah sevgisinin kapısı... O'nu seven Allah'ı sever.
Sayfa 107Kitabı yarım bıraktı
·
22 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.