Ontolojik buhranlar, psikolojik nevrozlar, felsefi psikozlar içinde bocalarken bir bakıyorsun otuz bin kişi ölmüş. Varoluşsal sorgulamalarını, bir şeyler yapmamaya bahane ettiğinden pişmanlık duyacağına, yeni bahaneler üretiyorsun. “Ben her gün ölüyordum, onlar bir gün ölüp kurtulmuş,” deyip işin içinden çıkıyorsun.
Sayfa 10
·
92 görüntüleme
Acı ve vicdan muhasebesi ortak olunca kelamlarda birbirine benzer oluyor demek ki. Yarın Susmamak ümidiyle esenlikler dilerim.
Benzer kelamlar olmuş gibi...
~
Sustum!
Bugün de Filistin için sustum.
Bir Gazzeli daha ölsün,
Bir çocuk daha katledilsin,
Ruhları cennete kavuşsun diye sustum...
Ne alçağım ben!
Ne hainim ben!
Ne korkağım ben!
Zavallıyım ben!
Ardına sığındığım koskoca kalelerim.
Yalandan, hicapsız, bitmez bahanelerim...
Aslımdan, neslimden utanmaz oldum!
Filistin için ben, bugün de sustum!
~
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.