Gönderi
184 syf.
9/10 puan verdi
Boşanma dilekçesi verip dönüş yolunda ne yapacağımı düşünürken, birden Migros'a girip indirimdeki kitapları incelemeye başladım. Turuncu renkte kapağı ilgimi çekti ve fiyatı en ucuz olan kitaptı. İlk kez ne anlattığına hiç dikkat etmeden, arka kapağına bile bakmadan rastgele bir kitap aldım. En fazla 19 liram boşa giderdi.
Dün akşam okumaya başladım, uyku bastırınca bugün tamamlayabildim.
Uzun zamandır satırların altını çizerek kitap okumayı bırakmıştım. Bu kitapla yeniden o alışkanlığıma döndüm. Ve bir dizeyi çizerken, içimde o adresini bilemediğim yer de çizildi ve sızladı.
"Annesinin doyuramadığını, hiçkimse doyuramaz."
Annesi yüzünden travmalar yaşamış ve yıllarca verdiğim onca çabayı elinin tersi ile itmiş eşimin beni hiç görmemiş olmasına artık dayanamadığım için girdiğim bu yol ayrımında, yazar sanki "seni de gördüm" dedi bana. Bütün çabamız görülmek içindi ve görmek istemeyen bir çift göze, ne yaparsanız yapın faydası olmuyor.
Çok samimi bir hikayeydi. Umut verdi. Çoğu kez gerçeklik algımı yıksa da, içimde hep "lütfen bir şeyler düzelsin, lütfen böyle bitmesin" diye dua ettim satır aralarında.
Onca zaman turunç reçeli yaptım ama hiç portakal reçeli denemedim. Şimdi ben de çok yakında başlayacak yalnızlık hikayemde, sorunlarla başa çıkamazsam, portakal reçeline sığınacağım ihtimal ki.
İyi ki yolumuz kesişti yazarla. Sevgiyle.
·
42 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.