İnsan çocukluğunu iyileştirmek istediğinde, o çocukluğuna savaş açtığını fark edemiyordu.
Mavimde acılar vardı, kahverengimde acımasızlık.
Ve artık benim acımasızlığımın zamanıydı.
Bütün korkularıma, vicdanıma ve vicdansızlığıma rağmen.
Sayfa 118Kitabı okuyor
·
66 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.